تماشایی

تماشایی . [ ت َ ] (ص نسبی ) مردم تماشاچی . (ناظم الاطباء). نظارگی و بیننده . (آنندراج ). تماشاگر. (آنندراج ). نظاره . آنکه تماشا کند ج ، تماشائیان . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) :
درخور بوستانسرای ترا
زهره و مشتری تماشائی .

سیدحسن غزنوی .

عروس حسن ترا هیچ درنمی یابد
بگاه جلوه مگردیده ٔ تماشایی .

عراقی همدانی .

بیا تا در تماشای خرابات
چو رندان تماشایی بباشیم .

عطار.

منع نظاره روا نیست تماشایی را
ور نه فرقی نبود زشتی و زیبایی را.

نشاط.

تعجب دارد این صورت تماشا دارد این معنی .
جهان محو تماشا و تماشایی نمی بینم .

سالک یزدی (از آنندراج ).

حسن مستور نظرهاست که جز صورت خویش
بهره ای نیست ز آیینه تماشایی را.

ملانوعی (ایضاً).

رجوع به تماشاچی شود. || درخور تماشا. درخور نظاره . جای تعجب و عبرت :
به بزمگاه چمن رو که خوش تماشایی است
چو لاله کاسه ٔ نسرین و ارغوان گیرد.

حافظ.

رجوع به تماشا و دیگر ترکیبهای آن شود.