تمتع بردن
لغتنامه دهخدا
تمتع بردن . [ ت َ م َت ْ ت ُ ب ُ دَ ] (مص مرکب ) منفعت برداشتن . و منفعت بردن و حظ نفس برداشتن . (ناظم الاطباء) :
ز شعر خویش نتوان فیض شعر دیگران بردن
تمتع بیش از فرزند مردم می توان بردن .
رجوع به تمتع ودیگر ترکیبهای آن شود.
ز شعر خویش نتوان فیض شعر دیگران بردن
تمتع بیش از فرزند مردم می توان بردن .
صائب (از آنندراج ).
رجوع به تمتع ودیگر ترکیبهای آن شود.