تمته

تمته . [ ت َ م َت ْ ت ُه ْ ] (ع مص ) ستودن . و تکلف کردن در ستایش خود و ستایش جستن به چیزی که ندارد. (از اقرب الموارد). و گویند خود را به حیرت و حماقت زدن . (از اقرب الموارد). || محنت ورزیدن . || خرامیدن به ناز. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || مبالغه کردن در چیزی . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). مبالغه نمودن در چیزی و گمراه شدن . (ناظم الاطباء). || درمان کردن غوایت و باطل . (از اقرب الموارد). || (ع اِ) راز نهانی . (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). || غوایت . (منتهی الارب ). گمراهی و غوایت و خبط و خطا. (ناظم الاطباء).