تمدن

تمدن . [ ت َ م َدْ دُ ] (ع مص ) تخلق به اخلاق اهل شهر و انتقال از خشونت و همجیة و جهل به حالت ظرافت و انس و معرفت . و گویند مولدة است . (از اقرب الموارد). در شهر بود باش کردن و انتظام شهر نمودن و اجتماع اهل حرفه . (غیاث اللغات ) (آنندراج ). اقامت کردن در شهر. (از ناظم الاطباء). شهرنشینی . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). || مجازاً تربیت . ادب . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). تربیت . (ناظم الاطباء).