تمقیطلغتنامه دهخداتمقیط. [ ت َ ] (ع مص ) بر زمین زدن کسی را. یقال : مقط القرن تمقیطاً. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از آنندراج ) (از اقرب الموارد). || به ریسمان کشیدن شتر. (از اقرب الموارد).
