تمنع
لغتنامه دهخدا
تمنع. [ ت َ م َن ْ ن ُ ] (ع مص ) استوار و قوی شدن . (تاج المصادر بیهقی ) (زوزنی ) (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || بازداشتن از آن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || بازایستادن . (آنندراج ). || چیره شدن بر آن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
