تمیمی

تمیمی . [ ت َ ] (اِخ ) محمدبن احمدبن سعید مکنی به ابوعبداﷲ از مشاهیر اطبای اسلام است . در گیاه شناسی و ادویه ٔ مفرد و ترکیب ادویه ، فرید عصر خویش بود.تریاق فاروق و دیگر تریاقها را اصلاح و اکمال و ترکیب کرد. در اوائل قرن چهارم از هجرت در قدس می زیست و در آن دیار به فرا گرفتن علم طب همت گماشت و در محضردرس راهب «انباز خریابن ثوبه » حضور یافت و به مصر رفت و در خدمت «ابوالفرج یعقوب بن کلسه » وزیر علوی درآمد و با علمای مغرب مؤانست داشت و در تکمیل دانش خود کوشش کرد و بنام این وزیر کتاب نوشت و در سال 370 هَ . ق . که در مصر بیماری «وبا» شیوع یافت او در کیفیت درمان و راه پیش گیری از سرایت این بیماری کوشش فراوان کرد و کتاب «مادة البقاء باصلاح فساد الهواء و التحرز من ضرر الاوباء» را بنام ابوالفرج ، وزیر یاد شده بنگاشت و در باره ٔ بیماری چشم کتاب مفصلی بنام «مقالة فی ماهیة الرمد و انواعه و اسباب و علاجه » نوشت ودیگر از جمله ٔ آثار او کتاب الفحص و الاخبار. منافع القرآن . امتزاج الارواح . جیب العروس و ریحان النفوس . خواص القرآن . رسالة فی صنعته التریاق است و درباره ٔ ادویه و ترکیبهای آنها کتابهای فراوان دارد. ابن بیطار در کتاب خود مفردات ، فراوان از او نام برده است . رجوع به قاموس الاعلام ترکی و اسماء المؤلفین ج 2 ص 49 و کشف الظنون ج 2 ص 1574 و الاعلام زرکلی ج 3 ص 847 شود.