تنائف
لغتنامه دهخدا
تنائف . [ ت َ ءِ ] (ع اِ) ج ِ تنوفه . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). یقال : قطعوا تنوفة ذات اهوال . و ذکرته و بیننا تنائف . (اقرب الموارد). || تنائف تُنَّف ؛ اشتهای فراخ دور اطراف . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از ذیل اقرب الموارد). و رجوع به تنوفه و تنوفیه شود.
