تناغلغتنامه دهخداتناغ . [ ت ُ ] (اِ) آخرین جام شراب بازمانده در صراحی که هنگام رحلت بسلامتی دوستان خورند. (ناظم الاطباء). رجوع به لسان العجم شعوری ج 1 ص 306 شود.
