تندبور

تندبور. [ ت ُ ] (اِ) جستن و برجستن را گویند، و به این معنی بجای بای ابجد، یای حطی هم آمده است . (برهان ) (آنندراج ). برجستن . (فرهنگ جهانگیری ) (فرهنگ رشیدی ) (از شرفنامه ٔ منیری ). جستن و برجستن را گویند. (انجمن آرا). || (ص ) برجهنده و رقصنده . (ناظم الاطباء). رجوع به تندیور شود.