تندرأی

تندرأی . [ ت ُ رَءْی ْ ] (ص مرکب ) کوتاه اندیش . (غیاث اللغات ). کنایه از ناعاقبت بین و کوته اندیش . (آنندراج ). بی پروا و بی فکر و بی اندیشه و غافل . (ناظم الاطباء). تندرای :
مکن مردم آزاری ای تندرای
که ناگه رسد بر تو قهر خدای .

سعدی (از آنندراج ).

رجوع به تند و دیگر ترکیبهای آن شود.