تندسه
لغت‌نامه دهخدا
تندسه . [ ت َ دَ / دِ س َ / س ِ ] (اِ مرکب ) بمعنی تندس است (برهان ) (فرهنگ جهانگیری ) که تمثال باشد و بکسر ثالث مخفف تندیسه است که آن هم بمعنی شبیه و نظیر و تمثال باشد. (برهان ). تمثال و پیکر و تصویر و تندس . چیزی که به تن ماند و شبیه و مانند تن باشد... (ناظم الاطباء). رجوع به تندس و تندیس و تندیسه شود.
