تندیة
لغتنامه دهخدا
تندیة. [ ت َی َ ] (ع مص ) از چراگاه ترش به چراگاه شیرین آوردن شتران را. || چرانیدن شتر میان دو نوبت آب .(منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از آنندراج ) (از اقرب الموارد). || نمگین و تر گردانیدن . (زوزنی ) (از تاج المصادر بیهقی ). تر و نمناک کردن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).