تندید

تندید. [ ت َ ] (ع مص ) کسی را به بدی معروف کردن . (تاج المصادر بیهقی ). آشکار کردن عیبهای کسی را و بد شنوانیدن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || پراکنده کردن شتران را.(منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || شهرت دادن و شایع کردن چیزی در میان مردم . (از اقرب الموارد). || آواز بلند برداشتن . (تاج المصادر بیهقی ). بلند کردن صدا. (از اقرب الموارد).