تند گشتن

تند گشتن . [ ت ُ گ َ ت َ ] (مص مرکب ) بخشم آمدن . غضب کردن . (یادداشت بخط مرحوم دهخدا) :
ز کین تند گشت و برآمد ز جای
ببالای جنگی درآورد پای .

فردوسی (از لغت فرس اسدی ).

حقیقت ندانم چه گویی همی
در این تند گشتن چه جویی همی .

شمسی (یوسف و زلیخا).