تنفیر

تنفیر. [ ت َ ] (ع مص ) رمانیدن . || به چیرگی کسی حکم کردن بر کسی . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). و دراللسان : نفره الشی ٔ و علی الشی ٔ و بالشی ٔ؛ غلبه علیه . (اقرب الموارد). || لقب ناپسند نهادن برکسی . (از اقرب الموارد): نَفِّرْ عنه (به صیغه ٔ امر)؛ لقب ناپسندیده نِه ْ بر وی . کأنه عندهم تنفیر للجن و العین عنه . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). و قال اعرابی : لما ولدت قیل لأبی نفر عنه فسمانی قنفذاً و کنانی اباالعداء. (اقرب الموارد).