تنمی

تنمی . [ ت َ ن َم ْ می ] (ع مص ) رفتن باز از جایی به جایی و بلند شدن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). بلند گردیدن چیزی از جای خود به جایی دیگر، و در صحاح و قول اعشی : لایتنمی لها فی القیظ یهبطها، قال ابوسعید: لایعتمد علیها. (از اقرب الموارد).