تنهاخوری
لغتنامه دهخدا
تنهاخوری . [ ت َ خوَ / خ ُ ] (حامص مرکب ) تنهاخواری :
چو دریا مکن خو به تنهاخوری
که تلخ است هرچ آن چو دریا خوری .
رجوع به تنها و دیگر ترکیبهای آن شود.
چو دریا مکن خو به تنهاخوری
که تلخ است هرچ آن چو دریا خوری .
نظامی .
رجوع به تنها و دیگر ترکیبهای آن شود.