تنه و توشهلغتنامه دهخداتنه و توشه . [ ت َ ن َ / ن ِ وُ ش َ / ش ِ ] (اِ مرکب ، از اتباع ) مجموع پهناو درازا و سطبرای آدمی : او به تنه و توشه ٔ فلان است .(یادداشت بخط مرحوم دهخدا). رجوع به تنه توشه شود.
