تنویخ

تنویخ . [ ت َن ْ ] (ع مص ) طاقت بخشیدن خدای زمین را که بردارد آب را: نوخ اﷲ الارض طروقةً للماء؛ یعنی زمین را طاقتی بخشید خدای که بردارد آب را. (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || فروخوابانیدن شتر نر، ماده را تا گشنی کند، پس فروخوابید آن ماده شتر: نوخ الجمل الناقة تنویخاً فتنوخت . (ناظم الاطباء). رجوع به تنوّخ شود.