تنویه

تنویه . [ ت َن ْ ] (ع مص ) بزرگوار گردانیدن و نام کسی بلند گردانیدن . (تاج المصادر بیهقی ). بلندنام گردانیدن و بلند گردانیدن کسی را در سخن گفتن . (ترجمان جرجانی ترتیب عادل بن علی ). خواندن کسی را و بلندنام گردانیدن : نوهه و به تنویهاً. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). و فی اللسان : «نوه فلان بفلان ؛ اذا رفعه و طیر به و قواه ُ»، یقال : اردت بذلک التنویه بک . و فی حدیث عمر: انا اول من نوه بالعرب ؛ ای رفع ذکرهم بالدیوان والاعطاء... (اقرب الموارد). || برداشتن چیزی را و بلند کردن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || خواندن کسی را. (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || به آوازبلند کسی را خواندن . || بزرگ داشتن کسی را و ستودن او را. (از اقرب الموارد). || (اِمص ) کلانی و بزرگی و بلندی مرتبه . (ناظم الاطباء).