تنک لب

تنک لب . [ ت َ ن ُ / ت ُ ن ُ ل َ ] (ص مرکب ) نازک لب . (آنندراج ) :
در گلستان لطافت چو گل نوخیزش
تنک اندام و تنک پوش و تنک لب نگزید.

امیرخسرو (از آنندراج ).