تنگ خوی

تنگ خوی . [ ت َ ] (ص مرکب ) تنگ خو :
جهان تنگ دیدیم بر تنگ خوی
مراآز و زفتی نکرد آرزوی .

فردوسی .

جان را به وداع آفرینش
از عالم تنگ خوی شستیم .

خاقانی .

سعدیا مستی و مستوری بهم نایند راست
شاهدان بازی فراخ و صوفیان بس تنگ خوی .

سعدی .