تهویش

تهویش . [ ت َ ] (ع مص ) درآمیختن مردم . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || درآمیختن سخن و جز آن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || فتنه و اختلاف افتادن میان قوم : هوّش بینهم ؛ افسد و منه قیل : هذا یهوش القواعد؛ ای یخلطها. (از اقرب الموارد از لسان العرب ). || گرد وخاک آوردن باد. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). و قول الراجز: قد هوشت بطونهاو احقوقفت ؛ ای اضطربت من الهزال . (اقرب الموارد).