تهی پشت

تهی پشت . [ ت ُ پ ُ ] (ص مرکب ) کنایه از پوچ و بی مغز. (آنندراج ). کاواک . میان تهی :
فلک از نعره ٔ کوس تهی پشت
گرفته گوش مهر و مه به انگشت .

حکیم زلالی (از آنندراج ).