ته خانه

ته خانه . [ت َه ْ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) مکانی که در زیرزمین سازند و در ایام گرما، در آنجا نشینند، به عربی آن را مطموره و به فارسی نهانخانه نیز گویند. (آنندراج ). زیرزمین . (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). زیرزمین و غار و مغاره . (ناظم الاطباء) : نواب معزی الیه که از ترس گلوله ٔ توپ ، ته خانه ای بجهت خود از حفاران کنده و در آنجا مقیم بود. (مجمل التواریخ گلستانه ). || آخرین اسباب کم ارز خانه . آنچه باقیمانده است از چیزهای کم بها بعد از فروش اسباب خانه . (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). رجوع به ته و ترکیبهای آن شود.