ته میکده

ته میکده . [ ت َ هَِ م َ / م ِ ک َ دَ / دِ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) ته میخانه . به معنی میکده و زمین میخانه و این اصطلاح اهل زبان است . (بهار عجم ) (آنندراج ). اندرون میکده . داخل میکده :
سر رازی که بد از صومعه داران محجوب
در ته میکده مستان به ملا بگشایند.

حضرت شیخ (از آنندراج ).