ته کیسه
لغتنامه دهخدا
ته کیسه . [ ت َه ْ س َ / س ِ ] (اِ مرکب ) آنچه از نقد پس از خرجهائی در ته کیسه بجای مانده است . (یادداشت بخط مرحوم دهخدا) :
نیست اختر کز برای تیغ داغ حسرتش
درهم از ته کیسه ٔ شب در میان انداخته .
نیست اختر کز برای تیغ داغ حسرتش
درهم از ته کیسه ٔ شب در میان انداخته .
زلالی (از آنندراج ).