تواکید
لغتنامه دهخدا
تواکید. [ ت َ ] (ع اِ) دوالها که بدان کوهه ٔ زین بندند. «تآکید» بالهمزة کذلک . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). ظاهراً مانند تعاشیب مفرد ندارد. (از اقرب الموارد). اَکائِد. تَآکید. مَیاکید. || ج ِ توکید. تأکیدات . (ناظم الاطباء).