توحیشلغتنامه دهخداتوحیش . [ ت َ ] (ع مص ) سلاح و جامه از خود انداختن ، و منه الحدیث : فوحشوا برماحهم . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از آنندراج ) (از اقرب الموارد). یقال : أعطاه تمرةً فوحش بها. (اقرب الموارد).
