تودیة

تودیة.[ ت َ ی َ ] (ع مص ) (از: ودی ) ودی انداختن : ودی تودیة. (منتهی الارب ) (از آنندراج ) (از ناظم الاطباء). || (اِ) چوبی که بر پستان ناقه بندند چون کم شیر گردد تا شیر جمع شود. ج ، توادی . || (ص ) مرد کوتاه . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).