توزئةلغتنامه دهخداتوزئة. [ ت َ زِ ءَ ] (ع مص ) (از: «وزء») استوار بستن چیزی را در ظرفی . || پرکردن خنور و مشک را. || افکندن ناقه سوار خود را. || بهر سوگند، سوگند دادن کسی را. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
