توطیدلغتنامه دهخداتوطید. [ ت َ ] (ع مص ) بر جای بداشتن . (زوزنی ). پای برجای کردن و استوار گردانیدن و گرانسنگ ساختن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). استوار کردن . (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). رجوع به توطد شود.
