توهیم

توهیم . [ ت َ ] (ع مص ) به غلط افکندن . (تاج المصادر بیهقی ) (زوزنی ). بدگمانی افکندن و در غلط انداختن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) :
کای عجب ، نهی از پی تحریم بود
یا به تأویلی بدو توهیم بود.

مولوی .