تویجلغتنامه دهخداتویج .[ ی َ ] (اِ) گیاهی است که بر درخت پیچد و به عربی عشقه خوانند. (برهان ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). بیاره بود که بر هر درخت که بپیچد آن را خشک کند و به تازی عشقه نامند. (فرهنگ جهانگیری ) (از فرهنگ رشیدی ).
