تپنچه
لغتنامه دهخدا
تپنچه . [ ت َ پ َ چ َ / چ ِ ] (اِ) مخفف طبانچه است که به عربی لطمه خوانند. (برهان ) (آنندراج ). تپانچه . (ناظم الاطباء) :
ز گفتار هر دو پشیمان شدند
تپنچه برخسارگان برزدند.
رجوع به طپنچه شود.
ز گفتار هر دو پشیمان شدند
تپنچه برخسارگان برزدند.
فردوسی .
رجوع به طپنچه شود.