تژده

تژده . [ ت َ دَ / دِ ] (اِ) مزد گندم آسیا کردن . || اجرت آسیا ساختن و تیز نمودن آسیا باشد. || دندانه های کلید. || غنچه ٔ گل . || غنچه زدن برگ باشد از درخت یعنی سربرآوردن از درخت . (برهان ) (آنندراج ) (ازناظم الاطباء). و رجوع به ترده و تزده و تژده شود.