تکاوحلغتنامه دهخداتکاوح . [ ت َ وُ ] (ع مص ) با یکدیگر مروسیدن در شر و بدی . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). یقال : تکاوحاً اذاتمارساً و تعالجاً فی الشر بینهما. (منتهی الارب ).
