تکایل

تکایل . [ ت َ ی ُ ] (ع مص ) بیکدیگر پیمودن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). متکایل نعت است ازآن . (منتهی الارب ) (آنندراج ). || خلاف و معارضه نمودن در دشنام ، یقال : هما یتکایلان . (منتهی الارب ) (از آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).