تکر

تکر. [ ت ُک ْ ک َ / ت َک ْ ک ُ ] (اِخ ) دهی است به اسفل بغداد. || یکی از سرهنگان سند. ج ، تکاکرة. (منتهی الارب ). رجوع به ماده ٔ بعد و تکری شود.