تکللغتنامه دهخداتکل . [ ت َ ک َ ] (ع مص ) تکل علیه ، لغتی است در اتکل و مذکور است در «وک ل ». (منتهی الارب ). تکل علیه تکلاً (از باب سمع)؛ توکل نمود بر او. لغتی است در اتکل . (ناظم الاطباء). رجوع به اتکال شود.
