تک و تا
لغت‌نامه دهخدا
تک و تا. [ ت َ ک ُ ] (ترکیب عطفی ، اِ مرکب ) بمعنی دویدن بپای خود و دوانیدن اسب چه تک بمعنی دویدن بپای خودو تا مخفف تاز است بمعنی دوانیدن اسب . (غیاث اللغات ). رجوع به تک و تاز و تک و دیگر ترکیبهای آن شود.
- خود را از تک و تا نینداختن ؛ اقرار نکردن به ضعف و ناتوانی . و خود را تواناتر از آنچه هست نشان دادن . (از فرهنگ عامیانه ٔ جمالزاده ).
- خود را از تک و تا نینداختن ؛ اقرار نکردن به ضعف و ناتوانی . و خود را تواناتر از آنچه هست نشان دادن . (از فرهنگ عامیانه ٔ جمالزاده ).
