تیاس
لغتنامه دهخدا
تیاس . (ع مص ) متایسة. مزاولت و مکالبت و مدافعت نمودن . (منتهی الارب ) (آنندراج ). تایس متایسة و تیاساً. رجوع به متایسة شود. (ناظم الاطباء). تایس قرنه متایسة و تیاساً؛ مارسه ُ. یقال :بینهم متایسة و تیاس . (الاساس ، بنقل اقرب الموارد).
