تیرافکن
لغتنامه دهخدا
تیرافکن . [ اَ ک َ ] (نف مرکب ) تیرانداز. که تیر افکند. پرتاب کننده ٔ تیر از کمان و جز آن :
عطارد کرده ز اول خط جوزا
سوی مریخ تیرافکن تماشا.
رجوع به تیرانداز و تیر و دیگر ترکیبهای آن شود.
عطارد کرده ز اول خط جوزا
سوی مریخ تیرافکن تماشا.
نظامی .
رجوع به تیرانداز و تیر و دیگر ترکیبهای آن شود.