تیره روان
لغت‌نامه دهخدا
تیره روان . [ رَ / رِ رَ ] (ص مرکب ) خشمناک . دلتنگ . غمگین . (یادداشت بخط مرحوم دهخدا) :
ز گفتارشان خواهر پهلوان
همی بود پیچان و تیره روان .
چو برخواند آن نامه را پهلوان
بپژمرد و شد کند و تیره روان .
گریزان بشد بهمن اردوان
تنش خسته از تیر و تیره روان .
به تو هر که یازد به تیر و کمان
شکسته کمان باد و تیره روان .
|| تیره رای . بداندیش . تیره باطن :
مگر کین آن شهریار جوان
بجویم از آن ترک تیره روان .
سپه را به آیین نوشیروان
همی راند این سند تیره روان .
چو پیروز شد دزد تیره روان
چه غم دارد از گریه ٔ کاروان .
|| نامتعادل . سست عقل . بی مایه . کودن :
چو اندر پس پرده ماند جوان
بماند منش پست و تیره روان
بود مرد از بهر کوپال و گرز
که بفرازد اندرجهان یال و برز.
رجوع به تیره و دیگر ترکیبهای آن شود.
ز گفتارشان خواهر پهلوان
همی بود پیچان و تیره روان .
فردوسی .
چو برخواند آن نامه را پهلوان
بپژمرد و شد کند و تیره روان .
فردوسی .
گریزان بشد بهمن اردوان
تنش خسته از تیر و تیره روان .
فردوسی .
به تو هر که یازد به تیر و کمان
شکسته کمان باد و تیره روان .
فردوسی .
|| تیره رای . بداندیش . تیره باطن :
مگر کین آن شهریار جوان
بجویم از آن ترک تیره روان .
فردوسی .
سپه را به آیین نوشیروان
همی راند این سند تیره روان .
فردوسی .
چو پیروز شد دزد تیره روان
چه غم دارد از گریه ٔ کاروان .
سعدی (گلستان ).
|| نامتعادل . سست عقل . بی مایه . کودن :
چو اندر پس پرده ماند جوان
بماند منش پست و تیره روان
بود مرد از بهر کوپال و گرز
که بفرازد اندرجهان یال و برز.
فردوسی .
رجوع به تیره و دیگر ترکیبهای آن شود.
