تیره مقر

تیره مقر. [ رَ / رِ م َ ق َ ] (اِ مرکب ) جایگاه تیره . قرارگاه تاریک و ظلمانی . در بیت زیر کنایه از گور است :
پند مدهید مرا گر بتوانید به من
آن چراغ دل از آن تیره مقر بازدهید.

خاقانی .

رجوع به تیره شود.