تیره گهر
لغتنامه دهخدا
تیره گهر. [ رَ / رِ گ ُ هََ ] (ص مرکب ) بدگهر. سیاه گهر. بدسرشت و تیره نهاد :
گور و ملک الموت بهم بینداز تو
گر گرز زنی بر عدوی تیره گهر بر.
رجوع به تیره شود.
گور و ملک الموت بهم بینداز تو
گر گرز زنی بر عدوی تیره گهر بر.
سنائی .
رجوع به تیره شود.