ترجمه مقاله

تیزآموز

لغت‌نامه دهخدا

تیزآموز. (نف مرکب ، ن مف مرکب ) که تیز آموزاند. که تیز آموخته شود. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا) : هر پیشه که از آن کهتر نباشد و هر صناعت که از آن تیزآموزتر نبود، تا مرد مدتی بر مزاولت آن مداومت نمی نماید در آن مهارتی ... حاصل نمی کند.(المعجم فی معاییر اشعارالعجم از یادداشت ایضاً).
ترجمه مقاله