تیزجوش
لغتنامه دهخدا
تیزجوش . (نف مرکب ) سخت جوشنده و شتابان . سخت دونده و ناآرام :
نشستند بر تازی تیزجوش
همه خاره خفتان و پولادپوش .
رجوع به تیز و دیگر ترکیبهای آن شود.
نشستند بر تازی تیزجوش
همه خاره خفتان و پولادپوش .
نظامی .
رجوع به تیز و دیگر ترکیبهای آن شود.