تیساءلغتنامه دهخداتیساء. [ ت َ ](ع ص ) عنز تیساء؛ آنکه هر دو شاخش به شاخهای بز کوهی ماند. (منتهی الارب ). ماده بزی که شاخهای وی به شاخهای بز کوهی ماند. (ناظم الاطباء). رجوع به تیس شود.
